سفر به واژه‌های عاشقانه و
لبخندی به روایت همیشه سرخت
نگاه سبز تو ،هنوز بوی سیب می‌دهد
ریشه‌های جغرافیایی به رؤیای تو چنگ می‌زند
می‌خواهم، از پی بخشی از آوازهای جاودانه‌ات، خودم را، دوباره پیدا کنم
چه حس کودکانه‌ای، چهره به چهره، پیش می‌تازد؟
این آخرین گذرگاه کوچکی‌ست که با روزهای تو می‌گذرد
یادم باشد
عشق ،گفتمان بلند دیگری‌ست، میان همه‌ی حافظه‌های جامانده‌ات، باورش کن!
