با پاهای استخوان‌ام در دهان سگ دویده
با چشم‌هام جویده زیر دندان کرم‌ 
-‌دو خیزران و دو نرگس
یکی‌ رقصان و یکی مست‌-
کو بلندم کنی از ریگ‌ریگ جان
بر رگ‌رگ بیابان بریده‌؟
از بدنم دریده با درنده‌ی باد
که می‌دود و
پنجه‌ی گرگش تیز
فرو در لاشه می‌رود 
چگونه بشناسی‌ام حالا‌؟
چگونه با نیم‌ام سنگ وُ نیم‌‌علف
به یک‌پاره گوشت در صورتم برسم‌؟ 
و دست‌هام که فرو ریخته‌اند و
ماران خوابیده بر گنج مرگ‌اند 
چگونه وزن کنند سنگینِ خاک را‌؟
از شکاف گشاده‌ی لب‌ها
چه آوازها نرویاندیم
وقتی مردگان چاله می‌کندند در گودِ گلو و 
بذر کلمه برچیدند با ناخن 
با قوت بازوانِ درخت 
کمر‌ راست کردیم و 
ساقه‌ی لاغرِ ساق شکستیم 
به یاد بیاور مرا
در نطفه‌ی تابستان‌، بارور
در تموز‌سالی که الماس آفتاب بر گردنم بود و
نفس با پاکدامنیِ زمین می‌زدم
به یاد بیاور مرا و
نگینِ یشم درآور از پرتوِ نگاهم کم‌سو.