اگر سرت را خم کنی
بر دریای کلماتی که هیچ گاه بر زبان نخواهی آورد
پایین‌ات می آورند
آبی به صورتت می‌زنند
نانی به تو می‌دهند
و برای زخم‌هایت مرهم‌هایی...
نمی‌گذارند حتی برای قامت خمیده‌ی خود گریه کنی
زیرا قطره‌ها سکوت دریا را می‌شکنند
اگر ببینند همان‌طور خمیده در سکوت دفن‌شده‌ای
دست از سرت برخواهند داشت
وگرنه
تاج خاری از لغات بر سرت خواهند گذاشت
و صلیب دیگری برایت برپا خواهند ساخت.
