به گریه دست نبر!
این
صدای شخصی ماست
نیا جلوتر ازین مِه! به جاده پوزه‌نکش!
ادامه‌ی باران، ردپای شخصی ماست
خراش پوتینت مانده روی بوسه‌ی ما
و بوی دشنامت در هوای شخصی ماست
نپرس نسبت ما را! شناسنامه نخواه!
شناسنامه‌ی ما، رنج‌های شخصی ماست
به‌جز مدارک اندوه، توی گوشی نیست
نه عشق، تنها غم ماجرای شخصی ماست
چراغ قوه نینداز توی قلب! نگرد!
که –عشق را کشتن- کودتای شخصی ماست
چراغ‌قوه نینداز توی قبر!
که مرگ
درین حوالی، تنها فضای شخصی ماست
