ریتم اتود انقلابی
در اتاقی کوچک
شورشی پشت کیبورد
درتقارن تنهایی و تن
دهان منتهی به پنجره
به مخاطبین تلفن...
خط اتوی پیراهن پدر
به رژه‌ی منظم ارتش نازی‌ها می‌رسد
و روسری مادر به زمین‌داران فئودال.
دست‌های  سباستیائوسالگادو
از دوربین بیرون می‌افتد
و سیگاری را 
به آتش می‌کشد
ریتم تند اتود انقلابی
در اتاقی کوچک
مگرنه اینکه نرسیده‌ایم 
قاب‌شده‌اند کارگران برزیلی بردیوار.
اینک جهان خالی از خبرگزاری
ازسازمان حقوق بشر
و موزه‌ی هنرهای مدرن سانفرانسیسکو
در رژه‌ی سیاهه‌های خیابان
برفراز دوزخ دانته
از برج‌های دیده‌بانی هنوز صدای شلیک می‌آید