وزن دنیا

بگذار آوازی نباشم که 
قرقگاه چرا را سیاه کند 
و شعف این صبح 
از پوزه‌ی تیغ داران 
فرو بچکد 

بگذار فرصت باشم به 
دلبریِ ماه چهارده 
لابه‌لا‌ی چند برگ گوشتخوار 
به تاریکیِ جهان، بسُرم...