خاورمیانه میراث بلاتکلیفی 
سفرنامه‌های مبهم است در رفتار کلمات منحوس
 زاینده‌ی تشویش‌های مغموم ماه فانتزی‌اند 
در انحصار اندیشه‌ی گلو ی پنجره های وابسته 
کوه همان رودی‌ست که سنگدل شده است
به‌وقت تنهایی پوزه‌‌ی ماه مهجور را یک در میان بکشان 
به کشاله‌ی ران‌های مصلوب
برادرهای ناتنی را بردار از دستور زبان فارسی
جغرافیای صورت‌های بی‌عشوه
زن ریشه در روبند آبی 
لکنت سنگ صبور 
مصادره در مجسمه‌ی آزادی بود
میان ساق‌های نیلوفرانه‌ام بنشین
تیغ بکش قسمتی از تنهایی مرا بتراش
مزار را بتراش
تراشه‌ها
عوامل انحطاط سقوط صدایند
در تجزیه‌ی  مفلوکانه‌ی ماه در تکرار بوسه‌های احتمالی
احمدمسعود
فغان را بگیراز افغانستان
حالا که عصیانگری
آمده تا سیر،جان  بدهیم در گورهای کهنه
روی پاشنه بچرخ به موازات رشد دردناک گیاهی در حافظه‌ی سنگ
ملتمسانه دست ببر آهو را بگیر از پنجشیر
خاک بپاش روی نیمروز 
تعادل  بامیان را به‌هم بریز
عصیانگرانه
بتراش اضافه‌های صدایکه ملتمسانه دست یاری دراز می کند
زن با فرکانس کوتاه دست می‌برد 
مردانه 
مقاومت می‌کند در بدخشان
تو با ریش 
و دستاری خونی 
به بوسه‌های انتزاعی فکر کنی
به بکارت رفتارصبح ته پستو
تو قطعاً 
با تم فمینیسم آمدی
مرا بگیری از جاده‌های موازی
ناصر‌خسرو را از جلد پنجم سفرنامه برداری
دره‌ی یمگان را برداری 
صدا را بگیر از گلدسته‌ها
تا ما آوازی در سوگنامه‌ها بخوانیم
جعل حدیث کنیم 
با روایت نابرابر 
در نوبت مونتاژ مرگ 
بادهای نارسیم 
در تشریح عفونت نوری معلق ته دره
دست می‌برم در غیرت اسلحه
مادری تنهایش را به زخم سیب می‌برد