آب را از دریا شکار کردند
در ساحل آن خانه‌ ساختند 
داخل شدند. 
سقف را طوری دور زدند 
که بر کف اتاق می‌خوابیدی 
می‌دیدی آن بالا 
همه غواصان ماهری هستند:
یکی تا زحل می‌رفت 
حباب صادر می‌کرد
یکی پارو می‌زد و
از درون قایق می‌پرید
نور را پخش و پلا می‌کرد...
نور می‌ترسد و بعد فرار
فرار جمعی
فرار فردی
فرار مو‌به‌مو در صورت‌های فلکی

دقت می‌کنم و پاها به عادت زانو 
دراز می‌شود
کماکان خوابیده در اتاق
در عدسی‌های غول پیکر سقف 
جذب اجرام خیالی می‌شوم

به شمالی‌ترین شکل سفر
پیرهن از تنت در‌می‌آورم 
و آنقدر  بر آن ظرفیت‌های رنگدانه
خیره می‌شوم
که از زیر پوست
زیر خاکی و مس بیرون می‌زند
نقش و نگاری از فلک ماهی 
فلک عقرب
نیش زنبور
و کارگرانی باستانی جمع شده در یک کاسه...

(نگاهی که ترک برمی‌دارد
نه می‌داند
نه می‌خواهد که بداند 
خیال چگونه چیزی‌ست)
راهش را می‌گیرد 
بی‌خود می‌رود 
و به دیوار خورده می‌بیند 
در این اتاق نه از سقف قابل‌مشاهده 
خبری‌ست 
و نه از آن خانه‌های شناور؛
نه حتی خبری از پاهایی که 
رغبت به دراز شدن داشته باشند

پوستت بماند برای آفتاب
رنگش بماند برای هر‌چه مردانه‌تر شدن
نگاه‌ها
خانه‌ها
و تبخیر بیش از حد آب دریاها.