شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

انفجارِ کوچکِ بزرگ

1
دو بازوی تَرَک‌خورده
با رعشه‌های دلهره، بی‌سرما، هوا غلیظ
                                                    غلیظ می‌کرد 
و پوستِ خانه را به چروک‌هاش
می‌نمانْد.
بر کتفِ اتاق، یعنی:
کتفِ کافیِ اتاق که
                        انجیلِ به‌خاک‌ معجون
خمیازه‌ي خانه را شفا نمی‌داد وُ
سیاهی‌ به کدورت طاقچه می‌انداخت معاصرِ خواب.
در گوشه
         دندانه‌های ساز
لبالبِ سکوت بود
و قهرِ نور: ادامه‌ی چشم‌انداز.
بعدتر
در توالیِ کوچه
غروبِ اردی‌بهشت قدم برمی‌داشت
به شایدِ شب‌بوها
که نوستالژی می‌آورْد.
۲

«در دست دارمَت که بهاری
با این شکوفه‌ها که تو داری
هر بوسه‌ای اگر که بکاری
بی‌شک زمین دوباره بهشت‌ست»
و دو تیکِ تلگرام در سکوت مانْد.

پس اقلیما در Last seen recently زانو گرفت
به پیچشِ دست‌ها
و قدِ خیال کشید
بعد
در گوشه‌ای از حسرت وُ فکر وُ 
غصه وُ غم‌هاش،
با حزنِ تو صداش:
«هان! پس کجایی ای رقصِ ارجح!؟
هویِ اولِ وقت، شورِ آخرِ شب؟»
بعدتر
می‌خواست که پا شود اقلیما
یک سر نهال‌و
دستِ سپید و
تن‎کردنِ دوباره‌ی لبخند؛
و آینه می‌گفت:
«مشکیِ گیسوش شعر بلندی‌ست.»

آن‌وقت آهی کشید اقلیما و 
از آینه پرسید:
«می‌دانی‌ام؟ که ظاهرِ رقصم؟
چون شعله‌ی عطش در بادِ لحظه‌ها»

و روسریِ چندشنبه‌هاش را سر کرد
در راه
عصرِ کوچه‌خیابان را ردی ‌انداخت که آبی
 با جینِ جوانی‌
 در انتها 
 همه‌سو
ستاره‌ها.
3

‏iPhone6 به لرزه افتاد و
اقلیما پر از گوش و سکوت شد
صدایی پشتِ خط حرکت کرد
صدایی که بود
و نبود:

«درد می‌کند ردِ ناخن‌هات
درد می‌کند ردِ ناخن‌هات هنوز
بر تهی گاهم
خون
داغ است هنوز
زخم
 که نه 
لخته
که نه
خون هنوز درد می‌کند
هنوز
من مانده‌ام وَ شرمِ بیرون‌زده از لای پوست که
مضاف می‌شود بر جهالتِ رگ
و مرسوم است،
شتک بزند
بر شعرِ آخرین
نامه»
و
ماهتاب
بی‌محابا برهنه بود.
4

پس در کاهشِ نارنجی‌ها
لِی در قدم لِی با قدم
لِی لای لا لا 
پا جای پا 
لیلای رقص
پا جای لِی اوزانِ طِی
هِی پشتِ هِی 
دف دف دَ بوووم
و می‌ترکد می‌ترکد جهان می‌ترکد
از انفجار می‌ترکد جهان دور می‌شود از دور‎ می‌شود/ نقش
کور می‌شود فضا در دور که خدا نشسته آن‌جا 
و در جشن که ستاره‌ها می‌رقصند به آهنگِ جاذبه 
می‌ترکد جهان در هیچشِ نور/ رنگ
و قلبِ کهکشان می‌ریزد غمِ ستاره‌ها به درون/ به بلعیدن/ به بلعیدنِ درون/ شکل
پایانِ جشن، خدا،  قلم می‌زند موی فرشته‎ها را
بی‎هیچ دستی 
در قاب.
***
بعد اما
غروب حرفی برای گفتن نداشت.


۵

آمدم، رقصیدم، نبودید!
فردا باز می‌‌آیم.
قرارمان میدان ونک
ساعت پنج عصر
کاش بیایید!
                            اقلیما.

حجت دلگرم

تک نگاری

جنینِ گمشده

جنینِ گمشده

صابر محمدی

قربانی نبوغ

قربانی نبوغ

رضا حیرانی

شعرها

آن‌جا که بادِ تفرقه، سرکوب می‌شود

آن‌جا که بادِ تفرقه، سرکوب می‌شود

جعفر درویشان

عطر تنت را 

عطر تنت را 

غلامحسین چهکندی‌نژاد

روشنم کن شبیه سیگارت

روشنم کن شبیه سیگارت

امیررضا وکیلی

كازابلانكا‌(2)

كازابلانكا‌(2)

محمود بهرامی