سر از اين غلاف رگ كه بيرون میماند
        برابر پيشانی میايستد و
حفرهحفره بوريایِ تن بر زخمها،
هيبتی شفاف میگسترد.
دست بر گردنِ كدام مژه نشسته
               كه فرسنگها رعشه را تاب میآورد؟
حالا بيا و پلک در نمک تجهيز كن
           وقتی به تمامیِ حنجرهام خو كردهام.
 
                                 
                                             
                                             
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                     
                                                 
                                                 
                                                 
                                                 
                                             
                                             
                                                