در جیبت
نگاهِ عمیقت را می‌گذاری
میان دیوارهای پهن شده‌ی پیرامونت پناه گرفته‌ام
زیستن خرق عادتی‌ست ناشیانه
و تو
به تمام مبالغه‌هایش ضمیمه‌ای
دست بر –از این دفترِ خام- دار
نجات‌دهنده در جیب‌هایت خفته  است