تو اگں گوش‌ئے به نندئے منی اَهدءِ اِنتزار ءَ
وتی اُمر ءِ پُرّ ننداں تئی کول ءِ اهتبار ءَ
تئی کلّ ءِ پیژدرءَ من وتی دیدگان گوں روپاں
هر شام ءُ هر سباه ءَ ننداں تئی ودار ءَ
دێم‌اِت گوشی سهیل انت پر مئے شپان تَهارێں
دْرُپش‌ایت چو چاردهی ماه بے گرد ءُ بے گبار ءَ
یک ساهتے کسانێں بیا مئے گور ءَ بہ‌گْوازێں
من سرجمێں جهان ءَ کاراں پر تئی دچار ءَ
رحمت دل ءَ به شۆد هو، هانُل شُتَگ چہ اے ملک
تو هم برو اِدا چے ، بے ترپ ءُ بے توار ءَ
