دل بی تو که دل نید،یَه چُل چاله سرده
بِشمارِه یکایک میَلِت پُر غم و درده
مِن ایلِ چَک و چَو ، دووِشَک سیچه بِمَهنُم
جورِ خُوره یی زحمِ زوون جونُمه خَرده
چَو دَس به دَس گَرده به ایل و همه دونِن
تَهوِت به همه گرمه و مهرِت به مو سرده
وا بَرد بووی و سرِجا خوت نخوری جُم
واکِل بکُنی، بَرد خورِت چی کِلِ بَرده
مَحرم تری اِز باد شمالم مَر اِیَشنی _
بُنگِ بَنُمیمونه زَنه جار و اِگَرده
بویِ پَلِتِ وار به وار ایبَره وا خُس
لِبگِشتی که از او وَرِ مالت اِگُدرده
بهمن اَیَر اِیجُست یَه محرَم مِنِ ایلِس
رازِ دل ِ نیگُهد ، به تاراز و به زرده !
وا لو مِن لو ، رازُمه سربَسته بگُم سیت
ترسُم که بِفَهمِن به دلامون چه گُدرده
