از دوپا آویزانیم
از سرشاخه‌ی سپیدارانی
که باغ را دور زده‌اند،
گل‌پونه‌ها
گل‌پونه‌های مُنگُل
به خیال آن‌که آب توی جوب
به حلق ما ریخته می‌شود
اشک می ریزند
اشک‌های خودجوش
که دم به دقیقه جنازه‌ای تازه را غسل می‌دهند.
شعرها
صوت ها
ویدئوها
کتاب ها
سیاهـْدار
جمال‌الدین بزن
