دیروز که به خانه‌آمدم
هیچ شاخه‌ای مزاحمم نبود!
دارم به شاخه‌ها گیر می‌کنم
و یاد شعری می‌افتم
که از کودکی شنیده بودم
«ما با دردمندی‌هایمان بزرگ می‌شویم»
اما من
با دردهایم
چاق می‌شوم!
و چاق‌شدن با بزرگ‌شدن فرق دارد
درد هیچ‌گاه کسی را بزرگ نمی‌کند
من باید زودتر در این شعر تجدیدنظر کنم
درد آدم را کوچک می‌کند
آن‌قدر کوچک
که برای سرخ کردن صورتت
چاق می‌شوی!
دارم به شاخه‌ها گیر می‌کنم
و هیچ پروازی
از این بالکن رقم نخواهد خورد
