دیری‌ست
در سکوت مانده‌ام
در زمینی خلوت
با آسمانی که ته‌مانده‌ی بادهای خسته را
گاه جا‌به‌جا می‌کند
بادهایی کوچک
با واژگانی بازمانده در گندمزار
که از قهر داس
در امان مانده‌اند هنوز
طوفان، آذرخش می‌زاید
اما این بادهای نحیف
كلمات بی رمق را
نجوا می‌کنند
واژگانی ترسیده و بی تأثیر
واژگانی بی رمز‌و‌راز
که نه به کار شعر می‌آیند
نه جان و جهان را
شیدا می‌کنند
دیری‌ست در سکوت...
