1
من تا به فلک فاصله دارم از شعر
بیجاست ولیکن گله دارم از شعر
یک شعر به دفترم ندارم درجیب
صد کاغذِ تا باطله دارم از شعر
2
هرچند بسی سفره تهی از نان است!
لبریز زنان و خامه، خوانِ خان است!
یک عدّه شدند روده چاک از سیری
بی نان و گرسنه اینهمه انسان است!
3
با قافله‌ی بداهه تا پیوستم
زد نبضِ قلم یواشکی در دستم
کو فرصتِ جولانِ قلم بر کاغذ!
تا جامِ رباعی بکند سرمستم!
