1

من تا به فلک فاصله دارم از شعر
بیجاست ولیکن  گله  دارم  از شعر
یک شعر به دفترم ندارم درجیب
صد کاغذِ تا باطله دارم از شعر

2

هرچند بسی سفره  تهی از نان است!
لبریز زنان و خامه، خوانِ خان است!
یک عدّه شدند روده چاک از سیری
بی نان و گرسنه اینهمه انسان است!

3

با قافله‌ی  بداهه تا  پیوستم
زد نبضِ قلم یواشکی در دستم
کو فرصتِ جولانِ قلم بر کاغذ!
تا جامِ  رباعی بکند سرمستم!