در هوای منتشر شهریور
که عطر را در اسارت انفرادی
خفه می‌کند
مابین هوا و متغیر نگاه تو
انتخاب را گرفته
شتابی که از قوس رمنده‌ات
مرا و حال اکنونم را
به تبانی این شهریور عادت نمی‌دهد.
عادت
ترفندی‌ست که می‌چسبد
و جدایی را تکه‌تکه معیوب می‌کند
وقتی جدایی را از کتمان نمی‌گیرد
به اقناع تصویرهای نیمه‌کاره
که به التهاب چین می‌دهد
و تمایلی که قادر نیست
به یکی از حفره‌های مادر‌زاد بی‌عشق
در این عبور نامی دهد.
