در هوای منتشر شهریور
که عطر را در اسارت  انفرادی  
خفه می‌کند 
مابین هوا و متغیر نگاه تو 
انتخاب را گرفته 
شتابی که از قوس رمنده‌ات 
مرا و حال  اکنونم را 
به  تبانی این شهریور عادت نمی‌دهد.

عادت 
 ترفندی‌ست که می‌چسبد 
و جدایی را تکه‌تکه معیوب می‌کند 
وقتی جدایی را از کتمان نمی‌گیرد 

به اقناع تصویرهای نیمه‌کاره 
که به التهاب چین می‌دهد 
و تمایلی که قادر نیست 
به یکی از حفره‌های مادر‌زاد بی‌عشق 
در این عبور نامی دهد.