آینه دله اِشیویمه وه دیمِ
دیگه شه اون انارِباغِ ناشته
خسّه بیه و دیگه قدیمِ واری
شه اون چش و دل و دِماغِ ناشته
آینه دله شِه چِش ره گیته مه جا
چادرِ بِن بِلفه میونِ جا دا
شه گِلگِلی روسری ره ایآرده و
مِه دِلً بندِ سر دِواره وا دا
فقط دیمه زخمِ مره نشون دا
مه کَلّه ره کِرده خراب و شیئه
آینه دله اِشیئه، هیچ‌چی نَتّه!
کرایه ره کِرده حساب و شیئه
مار ره خَله بَتًمه، پِر نَخواسًه
اَتًه شه حرفه سر کِنار نشینه
پِر گِته: «اِرواح مه پِر نَشومه»
بورد و آخِد وه خواسًگار نشینه
اَتًه نِماشونی وِشونه محله
تَشت و سِما بیئه، کولِک دی بیئه
کاش که فِرو بوردیو این قافیه
وِشونه کوچه سر عاروسی بیئه
خاسًمه باوِر نَکِنم، چِش گِته:
«اونتا آغوزِ رَج نیئه، حِنائه!»
اونتا که اَتًه روز ته باله داشته
اِسا گِننه مردمه زِنائه
گِل بَزه ماشین و وه و وه مردی
وِنه بِرار و پِر و مار وخاخِر
گِل بَزه ماشین و من و مه تاکسی...
هوا میا و بیئه و مه چِش میا تِر
نزدیکه بیست‌ساله! من و مه تاکسی
هر دِ اِسا خسًه‌ی خسًه بَیمی
هر دِ هِرِسّامی و دی بِمومی
بَوریه میلسوپابِ دَسّه بَیمی
همیشه این‌جوری بیئه زِمونه
همیشه کَنّاپِشِ واش بِر بیئه
ساده‌ئه! مِن اَتّا مسافرکش و
وه هم مثه همه مسافر بیئه
بیست‌ساله که چِمِر مِنه در نِنه
مه دس به خِدکار و مِداد نشونه
اَتّه کِچیکه آبی دروازه‌ئه
که تا بمیرم مره یاد نشونه
پیته قِوا و اِسبه ریشِ مردی
سیگار و لینگِ درد و خَسًه کَلوش
پِلً بِن و کیله و لَم لَمِ پِه
همیشه اَتًه اِسبه کیسه وه دوش
آهن و لاک و لوک و نوشابه جا
تا اون سرنگ و جنگ بزوئه درزن
یا هر چی که وه دردِ سه خار بیبو
پیتِ تِهِن، پِپسی کولای سَر زِن
خراب و گِلگِلی بیئو دِرِسّی
خرابه شهرِ او بَوِرد پِل بیئه
اِرِب شِرِب، تَنِ جِمه ره ناشته
هیچ‌چی نداشته! آسمون جِل بیئه
زَنا وه چنگ و بالِ بِن اسیر وه
سگ ره مونِسًه، اَگه‌هار بَهی بو...
آی اَگه صِب پِرِسا بو ناشتِه بو
خدا نکردبو خمار بَهی بو
چو و کمرونُ و چَک و میس و لو...
زَنا‌ی سَر دق و دِلِ کِرده سِر
کم که ایآرده پِر و مار ره گِته
گته که «تِف به ته پِدَسّوخته پِر»
... تا این‌که خَسّه بَیّه و اَتًه صِوی
خَوِرً مرگِ خاسّه اونجه بوره
بوره همونجه که وِنه پِر گِته
بوره شه رنگِ تخته سَر بَشوره
خَطًه‌ی سَر اِسّا بیئه و نِسّا به
صد تا دِ بیتی وه چِشه چینِ بِن
دِ دَسّی مه دَم ره بَهیته‌هان روز
داشته شِه خِد ره دِم دا ماشینِ بِن
هِرِسّامه، بَمرده تا هِنیشه
دِ لَب سه لَب هِنیشته با ضَرب و زور
بَتًمه که: سلام، ببخشید کِجه؟
بَتًه: نَدومّه کیموری، فقط بور!
بَتًه که : گازِ جِفت‌هاکن، بِق ره بَیر
چراغِ روشِن‌هاکن و سَر بَوِر
خیال هَکِن تصادفی دَ وَرنی
عمو خداوَری مِره دَر بَوِر
نِخامه اینجه دَیًنه، نَخوامه!
اینجِه خَلِه بَد وونِنه آدِمون
خارِنه! خیلی خارِنه!! دَگِردِن
ته نَعشِ سَر رَد وونِنه آدِمون
دارنه مه جانه گیرنه شیشه‌ی دی
مه پایپ و لولِ هیچ‌کی اینجه نَینه
عمو «هپاتیت» چی چیه؟! چِه وِسّه
مه دَسًه پولِ هیچ‌کی اینجه نَینه
نا قیلِ دارمه نا قدیمه قالِ
هیچ‌چی بغیره سایه نارمه عمو
اَت چی گِمه مِنه پیاده نَکِن!
ابوالفضی کِرایه نارمه عمو
آینه دِله‌هارشیمه، بِرمه وه
بِرمه ترین آدمِ دنیا وِیه
غرصه وه تَنً گوشتِ پاک بَخِرده
سه چار تا هَسًیکا پِلیکا وِیه
بَتًه که: بی عِرضه مه، اَتًه کِفتی!
هر چی مِنه هِدانه ره هِدامه
بَمِنًه اَنًه خِدکِشی هَکًنه
مِن دیگه این زندگی ره نِخامه
خِیلی چیزا ره بَیته مه چَنگ جا
دَشومه شه بِخواهی ره بَهیرِم
آی اَگه مِن...آی اَگِه مِن...آی عمو
دعا هَکن که اون دِلِه نَمیرم
آینه دِلِه اِشیئه نِشناسیه
آینه دِله اِشیمه نِشناسیمه
وه شه سیگار تیرِ هی ماسی و
من شه پَلیشافه ره هی ماسیمه
پیاده بَیًه اَتًه پیتِ قوا
اَتًه کِلِ اوسّی ئه مِفتِلا تِر
پیاده بَیًه کمپ تابلویِ بِن
هوا میا بیئه و مِه چِش میا تِر
چادِرِ زیل اِشته شه سَر، دونِسّه
کوچه همه وِرگِ بیابوننه
هر چی شِه کِلِ سَر شیئه،مردِم اَی
وه پِشتِ‌سَر همیشه حرف زونِنه
چادرِ زیل اِشته و لَچِک ره زیل تِر...
زَناکِنونِ طعنه اَی سَر بیئه
هر چی جَک و جِل اِشته دیوارِ رو
همسایه مَردی قَدبِلَن تَر بیئه
شِه دِلپِئی ره گیته وَرده اِیوون
شیئه وِره کوچه‌ی سَر تِر دائه
اَتی شه بختِ قبرِ سر نیشتوِه و
شِه خِد ره فحش مار و خاخِر دائه
خَسّه بیئه، شی وِنه کار نَکِرده
خَسّه بیئه و گازِ سَرِ حرص‌و‌جوش...
خَسّه بیئه و بَسوته قالی‌ی سَر
اَتًه مِجیله و پِلا تیم وه دوش...
تِنار بیئه، قِرار بیئه «وا» نیئه
نیارِه وه بَمردِ مارِ خَوِر
قرار بیئه بَمیره شه خِنه و
نَیره شه دیوث بِرارِ خَوِر
وه دیم کَئو بیئه و دیگه شه خِنه
شه جانه پِرِ بِرمه ره را نِدا
از اون شو که خِیله کِتَک بَخارده
دیگه وَچِه‌ی قِلّکِ جا نِدا
چَن دَفِ کَش رَسِن بیآرده... نَیّه
سه چار دَفِ اِزی دوا دَخِرده
اَنًه نَخِرده تا خَوِر بِمو که
«مردی وِنِه کمپِ دِله بَمرده»
اَتًه کَشِ دِیئر وه پِر در بِمو
غَمیره وه، غمیره تَر بَهیئه
خالی چمدونِ بَوِرده کوچه
در ره دَوِسً و دربدر بَهیئه
خالی چمدون و وه و تِناری
نا پِر وه هَمکَت، نا برار، نا پِسَر
شه اِسبه اِسبه دیم و زاغِ چِش ره
بَیته بَوِرده وِرگ دَکِت تَپه سَر
... بَرِسّیمه وه تَن پَئیزه بِ دا
وه دَس خَلِه ساله زِمِسّون بیئه
وه اَتًه چِش کِلو کِلو اَسری و
وه اَتًه چِش کیله‌کیله خون بیئه
بَرِسّیمه هِوا وِنِسّونی و
شِلوارِ لی و پاره وه رونِ سَر
لاک و رژِگونه و مانتو کِتا
دِ، دِ و نیمه شو خیابونِ سَر
مِه دَم ره بَیته و اَتًه جوری بَتًه:
«آقا! من‌و به خونه‌مون می‌بری؟»
هِنیشته، شالِ سَر ره بَیته و بَتًه:
«یه چیزایی دارم، ازم می‌خری؟»
بَتًه: «بخر من‌و، بخر که جنسم!
شبیهِ گل، طلا، لباس، گوشی
یه شب من‌و به چار تا دود فروختن
فروشی‌ام فروشی‌ام فروشی»
نِشناسیه مِره، شه حالِ ناشته
وه گوش مه خارِ حرف و داد نَشیئه
نِشناسیه مِره و نَدونِسًه که
بیست‌ساله که وه چِش مه یاد نَشیئه
آینه دِله‌هارِشیمه وِه چِش ره
اَتًه گِلی خِنه غَمیره داشته
آی وِنِه بِلفه! وِنه بِلفه میون!!
خدا گِلیله ره کِجه دَکاشته!؟
عاشق وِنه وَچه وونی کور بَوو
سو ره نِداره، کور کوری بَوینه
آدم یَنی بیست‌ساله منتظر بو
شِه دِلبِخا ره این‌جوری بَوینه!؟
مِه دِل دِله هزار تا میچکا وَچه
داشتِنه پَرپِتی زونه مِردِنه
اَتًه رَمه شیکا و اِشکارِ گو
دَ پیرپلنگِ چشمه او خِردِنه
دَس ره پَر‌هادامه وِه گِردَنِ دور
وِه لِختِ تَن مِه لِختِ تَنِ جا وه
مِن آدمِ بی‌شرفی نَهیمه
به حضرت علی وه مه زَنا وِه!!
دِکمه ره اَتًا... اَتًا واز‌هاکِرد و
وِه سینه بِچبِچای صِب بیئه و من...
دِکمه رِه اَتًا... اَتًا تا دَچّیئه
حدود دَم دَمای صِب بیئه و من...
خراب و پیت پَتال و پیته پِتی
مه حال و روز اِتی سگِ روز بیئه
مه چِش فقط آسمونِ اِشیئه
صاحاب بَمرده شو مَگه روز بیئه!!
مِه حالِ لَس ندا! شه پولِ بَیته و
پیاده بَیًه و مِه گَلی‌ی خِر خِر
دَر ره دَوِسًه بورده شه دردِ پِ
هوا میا بیئه و مه چِش میا تِر
آینه دِله اِشیمه، رژ دَ زو که
بوره بَنا بَیره شه شو و روزه
مه پشت سر اَتًه ماشین دیگه...
اَی اعتیاد! ته پِر روح بسوزه
