شبیه ماهی اگر از دهانم بیرون بپری 
عجیب نیست!
که من تمام اقیانوس‌های جهان را آشامیده‌ام 
و هنوز عطش دریا دارم 
دهانم مزه‌ی مرده‌ای دارد 
که در گلوی‌ام ویران گشته 

حالا که از دهلیزهای قلبم گذشته‌ای 
آرامش سبزی خیابان را گرفته 
و بوی دریا...
ماهی‌ها...
درخت‌ها به خیابان ریخته‌اند
تو در پشت ابرها
رؤیا اگر این‌گونه باشد 
درخت می‌شوی 
پرنده می‌سرایی

ابرها پنهان نمی‌کنند 
ستاره‌ای از آسمان پریده 
و صدای گنجشک‌ها...
درخت‌ها...
خیابان...
دریا...
ماهی‌ها...