تا باغ پر درخت، ثمردار می‌شود 
یک‌باره سبز، مرد تبردار می‌شود
چون شیر‌های بیشه‌ی پیکار خفته‌اند 
ـ روباه بدسگال، جگردار می‌شود
آهسته از حماسه‌ی جنگل سخن بگو! 
داروغه‌ی نسیم، خبردار می‌شود
بر قلب شب بکوبی اگر نیزه‌ی شهاب 
این شام تیره نیز سحردار می‌شود
با ساحل قرق‌زده، صیاد، شکوه کرد: 
کی خاک ما دوباره خزردار می‌شود؟
ای شب! به جرم خواستن صبح دیر پا 
این چندمین سر است که بر دار می‌شود؟