شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

شکلِ در

از در
فقط شکلش مانده است
حاصلِ کارِ موریانه و زمان یکی‌ست.

در گیرودارِ درها
گوش به زنگیم
نه زنگی و
نه تقه‌ای
و یا کوبه‌ای.

آن‌که با پوتین و
از لجن می‌آید
در غمِ پادری و فرش  
نیست
پا می‌کوبد فقط.
دوستان هم
همان‌گونه می‌آیند
که مأموران
از خواب می‌گیرند و
در پس‌کوچه‌ای
بر سکویی می‌گذارند
از آجر و کابوس و ساروج. 
در خانه‌ی نو هم
در پناهِ آهن و سنگ و سیمان
غیبتِ ساروج بدخوابمان می‌کند.
در آن یکی حیاط 
با گپ‌گپِ اره‌ی دسته‌چوبی و
کلامِ هسته‌ی تلخش
هم‌سایه دارد
ترس می‌اندازد
به جانِ آلوبُنِ بی‌ثمرش.

دو دار
در هر چارچوب و
در هر لنگه
صلیبی داریم،
هم‌سایه
با این‌هاست
که خانه سرپاست
با این حال
اگر راه خود را 
بارِ خود را هم 
بسته‌ایم!
 

عبدالعلی عظیمی

تک نگاری

حصر خانگی

حصر خانگی

علی باباچاهی

شعرها

این بار برای خودم می‌نویسم

این بار برای خودم می‌نویسم

مرتضی بخشایش

مرا از این‌که منم عاشقانه‌تر بنویس

مرا از این‌که منم عاشقانه‌تر بنویس

عادل سالم

جای امن

جای امن

واهه آرمن

با دست چپ  گردن خروس بسوزد،  خانه‌ی شاعران جهان خط‌خطی‌ست

با دست چپ گردن خروس بسوزد، خانه‌ی شاعران جهان خط‌خطی‌ست

ابوالقاسم ایرانی