شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

شکلِ در

از در
فقط شکلش مانده است
حاصلِ کارِ موریانه و زمان یکی‌ست.

در گیرودارِ درها
گوش به زنگیم
نه زنگی و
نه تقه‌ای
و یا کوبه‌ای.

آن‌که با پوتین و
از لجن می‌آید
در غمِ پادری و فرش  
نیست
پا می‌کوبد فقط.
دوستان هم
همان‌گونه می‌آیند
که مأموران
از خواب می‌گیرند و
در پس‌کوچه‌ای
بر سکویی می‌گذارند
از آجر و کابوس و ساروج. 
در خانه‌ی نو هم
در پناهِ آهن و سنگ و سیمان
غیبتِ ساروج بدخوابمان می‌کند.
در آن یکی حیاط 
با گپ‌گپِ اره‌ی دسته‌چوبی و
کلامِ هسته‌ی تلخش
هم‌سایه دارد
ترس می‌اندازد
به جانِ آلوبُنِ بی‌ثمرش.

دو دار
در هر چارچوب و
در هر لنگه
صلیبی داریم،
هم‌سایه
با این‌هاست
که خانه سرپاست
با این حال
اگر راه خود را 
بارِ خود را هم 
بسته‌ایم!
 

عبدالعلی عظیمی

تک نگاری

شعرها

آن‌جا که بادِ تفرقه، سرکوب می‌شود

آن‌جا که بادِ تفرقه، سرکوب می‌شود

جعفر درویشان

چقدر باید پرنده شد

چقدر باید پرنده شد

سیدعلی صالحی

درخت برف، که در باغ، برگ و بار ندیده

درخت برف، که در باغ، برگ و بار ندیده

هادی خور شاهیان

در ساعات معینی از شبانه‌روز

در ساعات معینی از شبانه‌روز

مظاهر شهامت