رقص دسته^۱ تا شکار باز پره^۲/ انسِ گرگ ‌و‌ میش
تمرکزِ سبزهای تیره در خون سیاه و بیش،
داسمانِ نحوِ میانجی‌ست!
بارانی که حالا مثل دُمِ اسب می‌بارد خاک را به‌سانِ پیراهنِ من عتابی^۳ نکرده بود
در برزخی که اکنون آسمان را در نباریدنش بر عودیِ خاک^۴ به جا می‌آورم، شروع را باز در دستِ باد می‌گذارم و بازمی‌گردم
منقارِ شب در آفتابِ زرد^۵ فرو می‌رود
شعر فروتنانه پس می‌کشد
دخانِ آتشِ شیز^۶
دخان آتش شیز
نقطه‌ی خاک دارید وَ مکثِ خوب‌رَس و کاری

پانوشت:
۱. رقص دسته: نوعی رقص است که چند نفری دستان یکدیگر را می‌گیرند و گرد می‌ایستند.
۲. پره: نوعی شکار است و منسوب به مغولان چنان‌که چندین نفری گرد می‌ایستند و حلقه‌ی بزرگ را هر دم تنگ‌تر می‌کنند. در پایان گویی حیوانات وحشی و اهلی با یکدیگر الفت گرفته‌اند.
۳. جامه‌ی عتابی: پیراهن و جامه‌ی راه‌راه
۴. عودی: به رنگ عود
۵. آفتاب زرد: غروب
۶. شیز: آبنوس