مورچه‌ها، 
مورچه‌هایِ کارگر، از حوصله‌ی هر جنازه‌ای سر می‌روند 
و به کارگرانِ مخالف ملکه می‌پیوندند

کلاغ‌ها، 
کلاغ‌هایِ مهاجر 
در دسته‌هایِ هفت‌تایی،
به سمتِ جنوب در حرکتند 
و به دموکراسیِ فصل‌ها می‌اندیشند

من اما، 
نشانی‌ام از خاطر همه‌ی مردمِ شهر رفته
و باد 
خاکسترِ دست‌هایِ مرا 
در بیابان می‌تکاند

مرا که از این گورِ دهان‌بسته گریزی نیست...