پیرانه تو را دارم هان هم‌نفسم حافظ
باغی‌ست بهشت‌آسا گر در قفسم حافظ
گاهی غزلی سازم شرمنده نام تو
تو سرو بلندایی، من خار‌و‌خسم حافظ
ای قله‌ی قاف شعر، یکتای غزل حافظ
درگاه تو خاک من، این فخر بَسَم حافظ
تو سرو بلندِ نام از خطه‌ی شیرازی
چون نام تو پیش آید من هیچ‌کسم حافظ
می‌خوانم و می‌خوانم، میگویم و میگویم
تو چشمه‌ی خورشیدی، کی در تو رسم حافظ
