چرا برای هر تبانیِ ناقص که کردم و نقشه‌ها داشتم، شفاعتِ اَلکن آمد جز به قرارِ باد؟
به دست هر‌کس این تفنگ را دادم ـ دست‌کم بی‌تابِ تروریزم، بی‌تابِ لحظه‌های عربده ـ
این شلیکِ قبلِ شلیکِ ابنِ عربده.
باید از تمایزِ مفرط گفت، از تمایزِ بال که می‌زدم...
بداند از تمایزم،
از قرارِ بی‌خویش که نوشته بودم برای خودم، خویشم.
چرا برای آن‌که خشاب به جان دارد و می‌ترسد بگوید که خشاب به جان دارد، گلوله بود؟
اگر جواب این چرا را دادم ـ دست‌کم جواب این چرا دادم ـ ماشه را چکانده‌ام به وجوه این تمایزم؛ ای ماشه به وجوهِ این تمایزم.
ای خاک که بر ناصیه‌ کوبیده، عرق کرده، گِل کرده بود زیر ابرو.
ای جان که بر خشاب کرده، ترور کرده ـ اقلِ روایت ـ خرده‌های بازی کنار زبانِ بی‌خودی‌ام.
آتش به مقدارم زده بود بداند از تمایزم، از این‌که نوشته بود مجاورم، مجاورِ زبانِ الکی.
جزیره‌های این زمین  پرداخته بودم بنشینم پشتِ بی‌خویش که من منم لابد.
این‌ها را برای کی می‌گفتم؟ ـ دست‌کم برای کسی ـ
ملتهب بودم شاید
جان به لب بودم
در جانم چیزی می‌غرید، می‌درید که اسمش متمایزم بود.
نفحاتِ پادرگم   بلند به فواصلی که می‌شناختند و
هر بار
جز نگاهِ ملکوتم چیزی به در ‌آمد که نمی‌دانستیم چیست.
ما که باور می‌کردیم، ما که فرق می‌کردیم، ما که دشت می‌کردیم، ما که فرم بودیم.
ما که جز به ادای کلماتی که نمی‌توانستم، نمی‌شد تجهیزت کرد تا بِدَوی
بِدَوی که عاریه‌ها، در بساط هر دفتر و نادفتری
بِدَوی که امانت باشی در ناصیه‌ام باشی این‌جا.
دیگر چه می‌توانستم بگویم ببین: مثلاً ببین چه می‌توانستم وسط بگیرم
پای این سنگ، پای آن سنگ چه می‌توانستم بگیرم به قوت بازوها در کمرکشی که نداشتم؟
حالا مدام یک سرِ تازه دارد؛ یک سرِ تازه که شقیقه در اساس و نزاع می‌کند.
یک طیف منزجر، یک نامتناهیِ همین‌طوری، پای قرار باد که گفتم و نخواند.
سر عادت مثلاً ـ یک تکه از سر عادت فی‌المثل ـ این پایه.
بگرداند قبا‌، بچرخاند هر چه را پوشیده‌ام جز به قراری که پوشیده‌ام
بتواند بدود
چیز.

او که فصلِ فرصت بود، او که نسل است، چرا باید بدود آن‌طور که باید بدود؟
بی که در بهترین روزها، قشنگ‌ترین ماشه‌ها، بسوده‌ترین ترورها
بی‌آن‌که بتواند برود، چرا من نتوانستم بخوانمش؟
باید تجهیز می‌شد بین حروفِ تساوی تا من می‌خواندمش.
او اما، در روزهایی که فرق می‌شد بیندازد پشت   یا بچرخاند قامتش را بین ملافه‌های سفید، کارش را کرده بود.
من چه کار می‌توانستم بکنم؟ من کدامش را می‌خواندم؟ من چه‌کار کردم؟ من با خودم چه‌کار کردم؟