شاعران زیادی آمده‌اند
شاعران زیادی رفته‌اند
شاعران زیادی خواهند‌آمد
اما کسی بیاید و به این‌قلم بگوید
تا کی قرار است
ترکش رؤیاهایش
قلب زمانه را نشانه بگیرد
و پای هر سپیداری بذری
به یادگار بکارد؟
زمین از توهم بیداری خسته است
کاش این‌بار
اگر شاعری آمد
با خودش
قدری عاشقانه‌ی آرام بیاورد
تا احساس در تنگنای حادثه
گرفتار مرگ تدریجی نشود.
