این‌که آهوان را به‌یاد بیاورد
و معصومیت آن‌ها را
کلمه‌ای است که توضیح نمی‌دهد گاهی
سایه می‌کشد اما بر‌روی چهره‌ها و نام‌ها
اما چه شد که من این‌قدر
از خود دور شده و درست
به یادم نیست
چگونه به خود برگردم
چون برگشتن نام دوباره‌ام
که باز به یادم نیست
نه پوست پلنگ به تن داشتم انگار
در فاصله‌ی دو برگ
که اندوهی سرزمینی را به غفلت کشت
بعد اما چگونه به من رسید
گلی که دوست ندارم به روزمره وصل شود
زرد است اما برای طرح این موضوع