...

هفت اختران
برای تو می‌خوانند
وقتی ماه سرخ
نشسته بر گرده‌ی شب 
نفس‌هایت را شماره می‌کند
این‌جا هفت برادران
با نعشی بر دوش
شب را سیاه کرده‌اند
...
بر خوان شب می‌نشانی‌ام
به‌سان امیری
که ماه را کبود خواهد کرد
و‌ هاله‌ی کم‌سویت
پیغمبری‌ست
که آیه‌های غبارین می‌خواند
و با عصای هلالین
شب را می‌شکافد
تا از میان ستارگان بگذرد
بی‌آن‌که تر شود