شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

تهران چشمان

 

تو در تهرانِ چشمانت ترافیکی‌ست سردرگُم
چه کردی با من و با شهر و با اعصابِ این مردم
زِ کرمان آمدم دیروز  و تهران را نمی‌فهمم
مرا در جیب خود وقتی که می‌ترسم بکن قایُم1
خیابان، ترمز ماشین و آقایی که می‌گوید:
همیشه در میان بوده است گویا پای یک خانم!
غروب از چشم‌های عابری پرسیدم: آزادی؟
برایم زیرلب با اَخم تلخی می‌کند غُم غُم2
وَ چیزی تویِ مغزم ساز خود را می‌زند، چیزی ـ
شبیه مته‌ی برقی، پُتک، دیلم، سُمبه یا اهرم
من از نسل و تبارِ خانه‌های گُنبه‌ای3 هستم
که حالا در خودم انگار دارم می‌کنم توتُم4
چه فرقی می‌کند این‌جا درختی سبز باشی یا ـ 
برایِ گرمی شومینه‌های سبزشان هیزم
ندارم ریشه این‌جا جای من گفتند خالی نیست
و گویا می‌خورد در بی کسی این ریشه را گُکسُم5
یکی پرسید شهری می‌شوی این‌جا چه می‌خواهی
نگاهش کردم و با بهت و با تردید گفتم چُم6...
 

پی‌نوشت:
1.  قایُم: پنهان
2. غُم غُم: نجوا
3. گنبه: گنبد
4. توتُم: آوار چاه در درون خود
5. گُکسُم: آبدزدک
6. چُم: چه می‌دانم

حمید نیک‌نفس

شعرها

سیم‌های یک بمب ساعتی

سیم‌های یک بمب ساعتی

گروس عبدالملکیان

 کَلَکی در کار است

کَلَکی در کار است

روح‌ انگیز کراچی

روایت چوبه

روایت چوبه

امین رجبیان

سرودِ طُرقه  که کور می‌شود

سرودِ طُرقه که کور می‌شود

میلاد کامیابیان