شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

ویرانی، همهمه است

ویرانی، همهمه است
نمی‌توانی گوشَت را
به مکانی خاص بچسبانی
بگویی: این خانه در حال فرو ریختن است
هزار چنار در هزار روز
ذره‌ ذره ذره
از درون می‌سوزند
و چهارباغ بی‌آن‌که ببینی
خاکستر می‌شود

ویرانی، تکامل است
از موجودی به موجودی
دائماً شکل عوض می‌کند
در فیروزه‌ی کاشی‌ها غلت می‌زند
تا به بال کبوترها بچسبد
و مسجدی را از پا بیندازد

ویرانی، مه است
هرچه تقلا کنی
چیزی را شفاف‌تر ببینی
مبهم و مبهم و مبهم‌تر می‌شود

تنها می‌توانی
با دهانِ بسته
با چشم‌ها و دست‌های بسته
یک گوشه بایستی
و انتظار بکشی
 

جواد خوانساری

تک نگاری

شعرها

 صبح آن روز ساعت هفت از

صبح آن روز ساعت هفت از

محمد حسین عباسی

از ابر و چشم

از ابر و چشم

م. مؤید

اینم از روزگار ما گاوا 

اینم از روزگار ما گاوا 

لیلا ساتر

کبود قبر بود و نبودم کنار خودم

کبود قبر بود و نبودم کنار خودم

فهیمه جهان آبادی