ماهی آب‌های آزادم
بسترم رود و مقصدم دریاست
قصه‌ی بوسه‌های بر آبم
مثل مرگ حباب‌ها زیباست

روزی‌ام آسمان و بارانش
عادتم جزر و مد بی‌پایان 
بازیِ موج‌های بازیگوش 
صخره‌ای زنده با همین رؤیاست

گاه مهمان برکه و ماهم
گاه در حوض خانه‌ای کوچک
گاه در تُنگِ ذهن یک کودک 
نابسامانی‌ام چه پرمعناست!

منم و تورهای ماهیگیر
زخمیِ سفره‌های سالِ نو ام 
و دهانم کبودِ قلابی‌ست
که به دست مسافری تنهاست

هیچ‌کس بی‌گمان  نمی‌بیند
تَرَک روی باله‌هایم را
بگذرید از جهان آبکی‌ام
که فقط در حصار ماهی‌هاست