اي رو‌نوشت آسمان دورتر تو
پيوند ماه و مثنوي‌هاي سحر تو
در سال‌هاي نارس اظهار انگور
ارجاع نستعليق ياقوتي دگر تو
بر غرش سال تفنگ آوار ماندي
زهري او دوچندان خشمگين شعله‌ور بود
اين تکه‌هاي باريد پهلو شکافند
چنگي بزن بر چنگ‌هاي نغمه‌گرتو
فواره‌ی منصور و فرياد انا‌الحق
از آن دهان ناشکفته بي‌هنر تو
جغدي که روي شاخه پایيز مي‌خواند
در لاجورد شاخه مي‌خواند مگر تو
بر پله‌ی افروغ دريا مي‌نشيني
از تشنگي‌هاي کبوتر تشنه‌تر تو
اسمي براي داستان خويش بگذار
اي داستان بي‌سرانجام دگر تو
وقتي نديدار و شنيدار تو بودم
بودي سراپا بي‌قراري جلوه‌گرتو
نثر کلاغان سياه اين جهان را
پرواز دادي تا کراني دورتر
