زلف زرد آدمه ایبو من تلاطم بیشتر
بافه دم باد ایده چی گندم، و گندم بیشتر
از همو روزی که بند زلفته دادی و باد
سی همه‌ی مردم دلم ایسوسه سی خم بیشتر
ایگو تریاک تیت درمونه ، باور نیکنم
هر مریضی دیدته وابیده قایوم بیشتر
سیل کردی، سیل وا خنده‌ت خشه بایم شیرین!
خوت خشی، تا پسته اینی جفت بایم بیشتر
ای همه ی عالم و نومت مهس! غیرت دارتم
نیترم بهلم بری سر زون مردم بیشتر
جونمه اینم و پات و خینمه ایریزم نهات
خوت خو دونی چی که لایق بو ندارم بیشتر
