با عبور کدام عابر 
برگ‌های روسری‌ات می‌ریزند 
باد‌سواران از شانه‌هایت پر می‌کشند 
در چشم‌های رهگذر ییلاق می‌کنند 
تنهایی بساطش را پهن می‌کند
تا مغز استخوان می‌سوزاندت 
و ریشه‌های درختان 
از سر گوزن‌ها بیرون می‌زند.