بوته‌ی ذوق‌زده‌ی گل زرد
یاس زرد
کنار جوی لجن
عطر ریز گل زرد!
عطر لبخند زرد!
یاس زرد!
سرشارم می‌کنی از بهت
در این بهار رهگذر
که می‌گذرم از کنار تنک باغچه‌ات
به پشت ذوقت نگاه می‌کنم
می‌دوی به پیش
به پشت نگاه می‌کنی گاهی
از پی‌ات می‌آیم
بچه‌هات کنار سطل زباله
گشنه، تَراخمی، آواره
هر بامداد که بیدار می‌شوم
رؤیای کت واکِ خرامان تو
نخستین ناشتایی من است.
