گاه یک سرزمین اشغالی ست که پر از درد واضطراب شده

و لگد کوب دشمنی دل سنگ ،گشته ویرانه و خراب شده

گاه یک عمر نقشه و فکراست،که مگر این وآن ثمر بدهد

آخر کارها ولی همه ی،  نقشه ها باز هم  براب شده

گاه ،سرباز توی  برجک هاست ،که پر از کاش و باید و اگراست

دل هر کس که رد شد از جاده، پیش چشمان او طناب شده

گاه، فریاد و شیون  زنی است ، در سکوت عفیف  زایشگاه 

که رها میشود میان اتاق، ته یک  سالن خراب شده

گاه مانند قصه ای شاد است ،یا که نه سرنوشت غم باریست

که یکی از میان میلیونها، عاقبت گفته و کتاب شده

گاه احساس ان شب اخر،درسکوت سیاه زندان است

که سحر گاه سرد و لرزانش، دار ، سنگین پیچ وتاب شده

گاه مانند  نقشه ی گنجیست ، که سر از  ناکجا در آورده

وبه دست کسی که نابلد است ،شعله ی روشن کباب شده

گفته بودی که عشق کمیاب است،دل به اتش نمی زنی هرگز

ناگهان درمیان شعله تویی ،رام و اسوده ومجاب شده

 همه اش لحظه های نامکشوف ،زندگی یک قمار جاویدان

دم به دم میرسد از این جاده، لشگر آدم جواب شده.