انگار که اینجا دورتر از دورترین نقطه از کره‌ی زمین نیست
همه نام مرا صدا می کنند
و روی دست‌هاشان بلندم کرده اند
نه قهرمانم
نه مایه‌ی افتخار
نه قله ای را فتح کرده ام
نه راهی را زودتر از دیگران تمام
فقط، گاهی خواب های خوب می بینم
بیدار که می شوم
باز همینجایم
یکی تنها
در میان آدم ها
