شعرها

صوت ها

ویدئوها

کتاب ها

عریان

عریانم
تن برهنه احساسم را نگاه کن
هزار تازیانه، هزار زخم، هزار داغ
گناهکارم می‌خوانند که میزبان خورشیدم
که چشمه‌ی دلم
نوشگاه پرندگان رمیده و زخمی‌ست
نگاه کن
شرم بنفشه‌هایی که شتک می‌زند از چشم‌های من
گواه بی‌گناهی من در تهاجم بادهاست
پر پر، ویران، شکسته، درهم
نمی‌گریم
می‌خندم، بر عروس باکره‌ی احساسم لباس بهار می‌پوشم
و غرور کوهساری شعرم را بپای تو می‌ریزم

من عریانم، رها شده از تردید
جان شسته، در انتظار اشارتی
- تبسمی چون گل-
که آتشفشان عشقی خاموش است
از لبان تو جاری
بر دشت‌های ملتهب فراموشی
که بهار نگاهت را در انتظار نشسته

عریانم
عریان‌ترین کلام تمنّا
در سماعی که هیچکس جز سگ‌ها
در میدان شهر به تماشایم نایستاده‌اند

محمدمحسن سوری

تک نگاری

شعرها

روی تخته بزرگ می نویسد A

روی تخته بزرگ می نویسد A

شهریار خسروی

 همیشه عیدها روشن بودی

 همیشه عیدها روشن بودی

سوری احمدلو

دادی کشید بر سر ِ زن: «هی نگو بمان

دادی کشید بر سر ِ زن: «هی نگو بمان

آزاده بدیهی

هزار سال سر راهت انتظار کشیدم

هزار سال سر راهت انتظار کشیدم

فرزانه میرزاخانی

ویدئو