دو چشمان مرا در خاک کردند 
مرا شوریده‌ی افلاک کردند
...

 غَمت اُشتُرکلنگ،شَستَک زَنَن هُند 
وا سُون عطر فتنه تو جُنم مند
دلم...

شُوِ چله ، مِه دِهمَرد چهل غم
مَلال و چَش  شَبارِن سیلو و نَم 
...

 نه بِ تَهرن غَمت مالِ کیای؟
بزَن مُهک گَتو بون  جدایی
پَت و پتخوار...